شهر فلورانس و معابد و موزه‌های آن

موزه ملی بارجللو (National Museum of Bargello)

بنای این موزه، یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های عمومی فلورانس است. دیوار‌های موزه ملی بارجللو، شاهد نشست‌های تاریخی مهم و افراد بزرگی در تاریخ مدنی فلورانس بوده‌اند. یکی از جلسات معروفی که در این ساختمان برگزار می‌شده است؛ جلسات شورای صد نام دارد که هنرمند بزرگ، دانته، نیز در آن‌ها حضور داشته است. در اواخر قرن شانزدهم میلادی، خانواده مدیچی این ساختمان را به یک دفتر مرکزی پلیس و زندان تبدیل کردند! خوشبختانه پس از سال‌ها، این ساختمان در اواسط قرن نوزده، تبدیل به یک موزه شد؛ موزه‌ای که مجسمه‌های مهمی از دوران باستان و رنسانس، از جمله باکوس میکل‌آنجلو و داوود دوناتللو را در خود جای داده است.حضور چهار شاهکار میکل آنژ در این موزه به تنهایی دلیل بسیار خوبی است که بازدید از این موزه را از دست ندهید. اضافه بر آن، آثار هنرمندان توسکانی قرن ۱۴ تا ۱۶ را می‌توانید در این موزه مشاهده کنید. یک اتاق منبت‌کاری از عاج نیز در این موزه وجود دارد که پر است از مینا‌کاری و کارهای ساخته‌شده از طلا، که بازدید ‌کنندگان را محو شکوه و جلال خود می‌کند. همچنین اهمیت بر هنرهای تزئینی در دوران رنسانس را در این موزه، بهتر از هر جای دیگری می‌توانید مشاهده کنید.

میدان سانتا کروچه (Piazza Santa Croce)

میدان سانتا کروچه از قرن ۱۴ میلادی مرکز اجتماعات و رویدادهای عمومی در فلورانس بوده است. امروزه بازارهای فصلی و مسابقات فوتبال نیز در این میدان برگزار می‌شود. جالب است بدانید که در این میدان چند صد ساله، بزرگ‌ترین کلیسای فرانسیسکن جهان یعنی باسیلیکای سانتا کروچه واقع شده است. این کلیسا در اواخر قرون وسطا، در بین دهقانان فقیر فلورانس بسیار محبوب بوده است. باسیلیکای سانتا کروچه در سال ۱۲۱۲ توسط سنت فرانسیس ساخته شده است. این کلیسا ۱۶ نمازخانه بسیار دیدنی دارد. همچنین مقبره افراد مشهور فلورانسی در این مکان واقع شده است. فراتر از نمای مرمری این کلیسا، جالب است بدانید که افراد بزرگی همچون میکل آنژ، گالیله و ماکیاولی به این مکان پا گذاشته‌اند. نمای کلیسا، در اثر سیل ویرانگر سال ۱۹۶۶، بسیار آسیب دیده است اما از آن به بعد ترمیم شده و نمای مرمر آن، یادگاری به جا مانده از قرن ۱۹ است.

تعمیدگاه سن جووانی (The Baptistery of San Giovanni)

بنای تعمیدگاه سن جووانی، یکی از مکان‌های دیدنی و پر طرفدار فلورانس است. تاریخ دقیق ساخت این بنا به درستی مشخص نیست اما افسانه‌ها حاکی از آن است که این بنا زمانی یک معبد بت‌پرستی بوده است. افسانه‌ای که توسط قطعات باستانی، کتیبه‌ها و تخته سنگ‌های مرمری که از ویرانه‌های روم فلورنتی مانده؛ می‌تواند تایید شود. این کلیسای مرمری به نوعی ترکیبی هوشمندانه از ایمان، تاریخ و هنر را در طرح هشت ضلعی منحصر به فرد خود، به نمایش می‌گذارد. فضای داخلی گنبد در قرن ۱۳ توسط توریتی (Jacopo Torriti) با موزائیک تزئین شده است. طراحی داخلی این تعمیدگاه، توانسته فضایی راز‌آلود به وجود آورد. معروف‌ترین قسمت تعمیدگاه، درهای برنزی آن است که در ضلع شرقی قرار دارد. میکل آنجلو از آن به عنوان «دروازه بهشت» یاد کرده است. هر یک از ده صحنه حکاکی شده به روی در، یکی از داستان‌های عهد عتیق را به تصویر کشیده است.

گالری اوفیتزی (Uffizi Gallery)

گالری اوفیتزی در میان معدود موزه‌های برتر هنری جهان خود را مطرح کرده است. مجموعه‌ آثار این گالری از لحاظ تنوع و کیفیت حیرت‌انگیز هستند. حتی اگر چندان به هنر علاقه ندارید، آثار برجسته این گالری می‌تواند شما را جذب خود کند!دوست‌داران حرفه‌ای نقاشی می‌توانند درک عمیقی از نقاشان قرن ۱۴ تا ۱۶ فلورانس به دست آورند. هنرمندان رنسانسی که ایستایی تصاویر بیزانسی را شکستند و آثاری سرشار از پویایی و احساس خلق کردند. بنای دیدنی این گالری که در امتداد رودخانه‌ای است؛ زمانی متعلق به خاندان مدیچی بوده است. یکی از زیباترین قسمت‌های این بنا، تریبون هشت ضلعی است که در آن جواهرات گرانبهای خاندان مدیچی را به نمایش گذاشته‌اند.به شما پیشنهاد می‌کنم برای بازدید از این گالری کفش راحتی بپوشید و خود را ساعت‌ها غرق گشت و گذار در این گالری زیبا کنید. گالری اوفیتزی، آثار هنرمندان بزرگی همچون بوتیچلی، کاراوادجو، میکل‌آنژ، داوینچی، رافائل و آثار هنرمندان آلمانی و فنلاندی را به نمایش گذاشته است.